25 marca 1942 roku rozpoczęła się likwidacja kazimierskiego getta. Żydzi kazimierscy zostali zgromadzeni na rynku i podzieleni na 3 grupy. Pod nadzorem Gahady, mieszkańca pochodzenia niemieckiego (Volksdeutscha), który został mianowany do zarządu miasta, Żydzi zostali wydaleni do Opola Lubelskiego. Wysiedlenie trwało 3 dni, każdego dnia wywożono jedną grupę. Spośród wysiedlonych wyselekcjonowano w Opolu osoby zdolne do pracy i przeniesiono je do obozu pracy w Nałęczowie. Reszta Żydów z Kazimierza oraz ci uchodźcy, którzy przebywali razem z nimi w Opolu, została przetransportowana 30 marca 1942 roku do obozu zagłady w Bełżcu. Po tym wysiedleniu pozostali w Kazimierzu, w obozie pracy, jeszcze nieliczni Żydzi. Jednak w październiku 1942 roku i on został zlikwidowany.

Od kwietnia 1942 roku do marca 1943 roku straciło życie 3000 Żydów z Kazimierza i okolic. Uratowało się cudem zaledwie kilka osób.
Dzisiaj jednymi świadectwami istnienia społeczności żydowskiej w Kazimierzu są synagoga i mykwa oraz stary i nowy cmentarz żydowski.